بخیه پرسی در سزارین یک روش نوین در مهر و موم کردن برش‌های سزارین است. اکثر مادران هنگام تولد فرزند دل‌بندشان عمل سزارین را تجربه کرده‌اند و خواهند کرد. شاید اگر ده سال پیش بود، محل برش زایمان با همان نخ و سوزن دوخته می‌شد و جای آن روی پوست خودنمایی می‌کرد؛ اما حالا با روی کار آمدن روش‌های جدید جراحی، این مشکل تا حد زیادی حل شده است.
همه زخم‌ها را نمی‌توان با بخیه جذبی بست؛ اما همین بخیه هم به‌نوبه خود جایگاه ویژه‌ای در جراحی‌ها دارد. در این مقاله از بلاگ اسنپ مارکت، این سوال که بخیه پرسی در سزارین چیست، به صورت کامل شفاف‌سازی شده است تا با روش نوین جراحی بیشتر آشنا شوید.
بخیه پرسی در سزارین چیست؟
بخیه پرسی در سزارین، نوعی از انواع بخیه هنگام جراحی‌ست که این روزها باب شده است. در این نوع بخیه، محل بریدگی به هم چسبیده و پرس می‌شود؛ پس از آن، روی زخم سزارین چسب بخیه زده می‌شود تا از ایجاد عفونت تا حد زیادی جلوگیری شود و کم‌ترین اثر از زخم به جا بماند.
بخیه پرسی که با نام‌های بخیه چسبی و بخیه جذبی هم شناخته می‌شود، از پرطرفدارترین بخیه‌های این عمل جراحی‌ست؛ اما در نهایت این پزشک است که نوع بخیه را هنگام سزارین تشخیص می‌دهد. در بخیه پرسی در سزارین، ابتدا اندام‌های داخلی شکم با استفاده از نخ قابل جذب که توسط آنزیم‌های بدن به مرور زمان از بین می‌روند، دوخته می‌شوند. بعد از دوخت اندام‌های داخلی شکم، نوبت به شکاف روی شکم می‌رسد.
با استفاده از چسب جراحی، شکاف ایجادشده روی شکم، به هم متصل می‌شود و مابین دو لبه بریدگی با یک مایع شفاف و چسبناک پر می‌شود تا هم از عفونت زخم جلوگیری و هم روند بهبودی زخم سزارین سریع‌تر شود.
چسبی که هنگام بخیه پرسی در سزارین استفاده می‌شود، به‌سادگی کنده نمی‌شود. جالب است بدانید به عقیده برخی از کارشناسان، بخیه با چسب در سریع‌ترین زمان بهبود پیدا می‌کند و کم‌ترین اثر بریدگی را به جا می‌گذارد؛ اما همیشه نمی‌توان از این گزینه استفاده کرد.
استفاده از چسب بخیه در سزارین توسط پزشک مشخص می‌شود که وابسته به عواملی مانند نحوه زایمان سزارین، هماهنگی پوست و چربی شکم است. بعد از این‌که زخم ناشی از جراحی سزارین توسط چسب بسته شد، دو روز بعد، چسب بخیه برداشته می‌شود. با این‌که در بخیه پرسی از چسب بخیه برای جلوگیری از عفونت استفاده می‌شود، اما اگر خود چسب هم مدت زیادی روی زخم بماند، باعث ایجاد عفونت در زخم می‌شود.
نشانه عفونت بخیه سزارین چیست؟
هنگام زدن بخیه پرسی در سزارین، تا حد امکان سعی می‌شود با استفاده از مواد ضدعفونی‌شده و چسب بخیه، از عفونت بخیه سزارین جلوگیری شود. با این حال، اگر هر یک از نشانه‌های زیر را در خودتان دیدید، حتما به پزشک مراجعه کنید.
- قرمزی یا التهاب و تورم زخم سزارین و اطراف آن
- تب بالای 38 درجه سانتی‌گراد
- استشمام بوی ناخوشایند از محل بریدگی
- احساس خارش در محل بخیه سزارین
- احساس درد یا حساسیت در محلی مشخص از بخیه (توجه داشته باشید برخی از دردها در چند هفته اول زایمان طبیعی هستند)
- افزایش درد در اطراف بخیه سزارین
چسب بخیه چیست؟
همان‌طور که اشاره شد، در بخیه پرسی در سزارین از چسب بخیه برای اتصال محل برش استفاده می‌شود. چسب بخیه، از جدیدترین روش‌های بخیه‌زنی و دوختن زخم‌های عمیق است که در چند سال اخیر رواج پیدا کرده و جایگزین روش‌های قدیمی بخیه‌زدن شده است. سهولت استفاده از چسب بخیه، از دلایل مهم رواج استفاده از آن به‌جای نخ و سوزن جراحی‌ست.
چسب بخیه پرسی، نوار باریکی‌ست که برای جلوگیری از خونریزی زخم‌های عمیق و برش‌های زایمان سزارین استفاده می‌شود. مطابق با نظر برخی از کارشناسان، سرعت بهبودیافتن زخم در این روش نسبت به نخ و سوزن جراحی بالاست و کم‌ترین اثر را روی پوست به جا می‌گذارد.
از دیگر مزایای استفاده از چسب در بخیه پرسی می‌توان به عدم آموزش و تخصص در استفاده از آن اشاره کرد. در مواقع اضطراری، افرادی که هیچ دانشی در زمینه بخیه‌زدن ندارند، می‌توانند با استفاده از چسب بخیه، محل آسیب‌دیدگی را ببندند و از خونریزی زخم جلوگیری کنند.
بستن زخم‌های عمیق با استفاده از نخ ابریشمی و سوزن ظریف جراحی، هر چقدر هم که با احتیاط و ظرافت انجام شود، در نهایت اثراتی روی پوست باقی می‌ماند. اما استفاده از چسب در بخیه پرسی، تمام این مشکلات را تا حد زیادی حل می‌کند.
به‌صورت کلی، چسب بخیه، نوار باریکی‌ست که با صلاحدید پزشکان در جراحی‌هایی مثل سزارین استفاده می‌شود. این چسب‌ها آثار کمی از زخم‌های عمیق را به جا می‌گذارند و به دلیل سهولت استفاده از آن‌ها، به کاربردی‌ترین روش هنگام جراحی تبدیل شده‌اند.
بخیه‌های قابل جذب چیست؟
در مطالب بالا گفتیم که قبل از استفاده از چسب در بخیه پرسی در سزارین، اندام‌های داخلی شکم توسط نخ و سوزن به هم دوخته می‌شوند. جنس بخیه‌های اندام‌های داخلی بدن از موادی‌ست که توسط آنزیم‌های بدن به‌صورت طبیعی جذب می‌شوند. به همین دلیل به چنین بخیه‌هایی، بخیه‌های جذبی گفته می‌شود.
بخیه‌های جذبی از موادی مانند آنزیم‌هایی که روده‌های حیوانات را می‌پوشانند یا پلیمرهای مصنوعی که قابل جذب هستند، ساخته می‌شوند. چنین موادی در ساختار بخیه‌های جذبی باعث می‌شود به‌راحتی در بدن حل شوند و مشکلی برای فرد ایجاد نکنند.
برخلاف بخیه‌هایی که توسط نخ‌های ابریشم و نایلون زده می‌شوند یا بخیه‌های منگنه‌ای که نیاز به کشیدن بخیه توسط پزشک دارند، بخیه‌های جذبی از این چرخه پیروی نمی‌کنند. بخیه پرسی قابل جذب است و نیازی نیست پس از مدتی توسط پزشک کشیده شود؛ به همین دلیل چنین بخیه‌هایی برای زخم‌های داخلی و جراحی‌هایی مثل عمل سزارین یک انتخاب ایده‌آل هستند.
مزیت‌های استفاده از بخیه‌های جذبی (بخیه قابل جذب)
همان‌طور که از نام این بخیه‌ها پیداست و در موارد بالا هم اشاره شد، بخیه‌های جذبی به‌مرور زمان در بدن حل و جذب می‌شوند. این ویژگی منحصربه‌فرد در بخیه پرسی در سزارین باعث شده یک انتخاب کاملا ایده‌آل برای بستن زخم‌های داخلی بدن باشد که دسترسی به آن‌ها بعد از جراحی سخت و غیرممکن است.
از دیگر مزیت‌های استفاده از بخیه جذبی، انعطاف‌پذیری بالای این بخیه‌هاست. انعطاف‌پذیری بالای این بخیه‌ها، به پزشکان کمک می‌کند زخم‌هایی که دندانه‌دار یا زاویه‌دار هستند و استفاده از بخیه معمولی ممکن است جوابگو نباشد، با بخیه قابل جذب بسته شوند.
جالب است بدانید، زخم‌هایی که با استفاده از بخیه پرسی بسته می‌شوند، در مقایسه با زخم‌هایی که برای بسته‌شدنشان از بخیه‌های غیرقابل جذب استفاده شده است، شانس کم‌تری برای بازشدن مجدد دارند.
معایب استفاده از بخیه‌های جذبی
استفاده از بخیه پرسی در سزارین و دیگر جراحی‌ها را پزشکان تشخیص می‌دهند. این که کدام نوع بخیه برای شما مناسب است و کدام نه، به تشخیص و نظر پزشک شما وابسته است و شما نمی‌توانید دخالتی در این موضوع داشته باشید. با در نظر گرفتن مزایای بخیه قابل جذب، می‌توان مشکلاتی را هم هنگام استفاده از این نوع بخیه یافت.
ممکن است این نوع بخیه به‌اندازه بخیه‌های غیر قابل جذب تا بهبودی کامل زخم دوام نیاورند؛ زیرا با گذشت زمان حل می‌شوند و ممکن است بدن شما هنوز زخمتان را به‌صورت کامل بهبود نداده باشد.
بدنتان ممکن است نسبت به موادی که در ساخت بخیه‌های جذبی به کار رفته‌اند، حساس باشد. زمانی که بدن به بخیه جذبی حساسیت نشان می‌دهد، یعنی ماده سازنده بخیه را به عنوان یک ماده خارجی تشخیص می‌دهد و با بروز واکنش‌هایی برای دفع آن ممکن است روند بهبودی زخم را به تاخیر بیندازد.
مدت زمان جوش خوردن بخیه سزارین
مدت زمان جوش خوردن بخیه سزارین در اولین گام، ارتباط مستقمی با بدن افراد دارد. این‌که بدن طی چند روز بتواند به‌صورت کامل جای زخم سزارین را جوش دهد و به بهبودی زخم منجر شود، در بسیاری از مادران متفاوت است؛ اما به‌صورت کلی، بهبودی جای بخیه حدود 6 تا 8 هفته زمان لازم دارد.
اگر بعد از گذشت یک ماه هنوز جای زخم سزارین به‌صورت کامل جوش نخورده بود، جای نگرانی نیست. زمانی باید به پزشک مراجعه کنید که طول دوره جوش خوردن بخیه سزارین بیش از 2 ماه طول بکشد.
صحبت پایانی پیرامون بخیه پرسی در سزارین
در این مقاله، متوجه شدید که بخیه پرسی در سزارین چیست و برخی از مهم‌ترین مزایا و معایب این روش هم بیان شد. فرقی نمی‌کند سزارین شما با نخ و سوزن همراه شود یا با بخیه پرسی؛ در هر حالت جای زخم که هدیه فرزندتان به شماست، روی پوستتان باقی خواهد ماند. در برخی افراد اثر زخم ممکن است بیشتر باشد و در برخی کم‌تر؛ نحوه سزارین است که این میزان را تعیین می‌کند.
در بسیاری از مواقع ممکن است بخیه جذبی مناسب باشد؛ اما باز هم تشخیص بر عهده پزشک است. با این‌که در این مقاله از اسنپ مارکت بخیه پرسی در سزارین معرفی شد، اما اگر نیاز به توضیح تخصصی در این باره داشتید می‌توانید از پزشک معالجتان اطلاعات تکمیلی را دریافت کنید. شما در مورد این نوع بخیه چه اطلاعاتی دارید؟ خوشحال می‌شویم در بخش نظرات، دیدگاه خود را پیرامون بخیه پرسی در سزارین با ما در میان بگذارید.